kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissetmek

var olan mevcut durumum.

hep kaybetmekten kaynaklı. yeni, güzel bir şeylerin gerçekleşmemesinden. oysa sağlıklı-sıhhatli olmak başlı başına mutluluk nedeni.

masum değiliz şarkısından bir kesit. mükemmel bi parça.

(bkz: sikim sokum entel dertleri) (bkz: kusura bakma nabu)

Eksik değil, belki biraz daha fazlası..

derin bir nefes alıp kendime sarılırım.. unutanlar elbet hatırlayacaklar tek farkla o zaman ben gerçekten unutmuş olacağım. hayat bu hiç sekmez.

Ölmeden gömulmek tabiri mi? Gercek anlamda yasiyoruz galiba bunu

Egoya vuran his bu yüzden yıkar insanları. nolduuuu çok mu kırdılar seniiii hııı anaaaa kıyamam gel eğeğeğ 😔😔😘😘🤓🤓🤓🤭🤭🤗 Tadının çıkarılması gereken histir aslında.

İçindeki çocuğa sarıl, Sana insanı anlatır..

Merak edilmeyen, umursanmayan birisi olmak. Çok acı.

Böyle hissetmeme sebep olan kişiler hep benim “dostum” deyip aslında hiç dostum olmayan kişilerdi. Gönül almak nedir bilmeyen, uzak bir şehre bir yere gittiğinde “nasılsın, bir derdin var mı?” diyen bir arkadaşa sahip olmadım. Sevgililerinden ayrılırlar koşarım, ailevi sıkıntıları vardır koşarım. Yani koştuğum insanlar bana bir şey vermeyince ve üstüne ihanet edince ben soğuyorum iyice. Sonradan anladım ki; sizi değersiz hissettiren insanlar yüzünden neden kimsesiz ve erken unutulmuş hissedesiniz ki?